Tongariro alpine Crossing en het zuid eiland

Na afscheid te hebben genomen van lori en bijna een week wachten kon ik dan eindelijk de tongariro alpine crossing doen.
Het begin was makkelijk tot the devils stairway die naam verdient die trap.
Na +/- een uur lopen kwam ik bij de vulkaan Ngauruhoe (jullie hebben die vulkaan gezien in lord of the rings), en ik had het geweldige idee om het te beklimmen en dat heb ik geweten.
Het eerste stuk valt nog wel mee maar daarna je heb allemaal los stukken rots en puin op sommige stukken klim je 3 meter om 2 naar meneden te glijden.
Andere stukken moest je letterlijk met handen en voeten beklimmen.
Na ik weet niet hoelang kwam ik dan eindelijk bij de top en het was schitterend, maar je moet natuurlijk nog wel naar meneden dat ging een stuk makkelijker wel een paar keer gevallen door los liggende rotsen en puin.
Na dan eindelijk meneden te zijn gekomen zonder al te veel kleerscheuren om te zeggen dat doodmoei was is een understatement en ik had nog 5 uur lopen voor de boeg.
Het eerste stuk na Ngauruhoe was vrij makkelijk zeker na die vulkaan, er is absoluut helemaal niks je loopt als het waren door een krater na dat ik er weer uit was geklommen(wat makelijker was na de vulkaan ), kwam ik dan bij de emerald lakes het stinkt er enorm naar zwavel na weer een stuk te hebben geklommen kon ik de blue lakes zien wat een heel mooi gezicht was.
En het beste nieuws ik was eindelijk op de helft van de crossing je zag maar heel weinig andere trampers ik voelde mezelf af en toe de enigste man op de wereld.
Na nog meer klimpartijen en downhills die minder stijl en vervelend waren voor mij kwam ik eindelijk aan bij het bos, de parkeer plaats kan niet verweg zijn toch? mis het was nog mistens 45 min lopen en toen ik bijna niet meer verder kon (ik moest echt mijn joker inzetten en ik haalden nog sommige groepen in) was er de parkeerplaats, gelukkig nog optijd voor de bus terug naar Taupo.
Waar ik die avond mezelf getrakteerd heb op een steak in de Irish pub, Shierly was zo aardig om mij 2 pints voor niks te geven zij had het namelijk ook gelopen dus wist hoe het voelde toen ik haar vroeg of zij Ngauruhoe had belommen andwoorden ze ik ben toch niet helemaal gek en bedankt.
Na Taupo ben ik doorgereisd naar wellington en ben daar 2 dagen gebleven en wat gerelaxed.
Daarna naar het zuid eiland met de pond een 3 uur duurende trip gelukig werd ik niet zeeziek.
Eenmaal aangekomen in Picton waar absoluut niks te doen is in de winter kon ik onmiddelijk weer door naar Nelson voor een bezoek aan Abel tasman national park.
1 dag kayaken en 1 dag hiken en we hadden het echt getroffen met het weer het was heerlijk het kayaken was heel relaxt, en we konden wat seals zien zonnen op de rotsen na een goede luch op het strand en nog wat wat kayaken.
Kwamen we aan bij onze hut in the middle of nowhere waar we een kampvuur maakten en reis verhalen uitwisselde.
Na een koude nacht was het tijd voor de hike wat reuze meeviel na de Trongariro crossing en ik had schitterend uitzicht.
Eenmaal terug ben ik doorgegaan naar Greymouth wat een echte shithole is er is niks te doen in de winter.
dus na 1 volledag opzoek te zijn geweest naar iemand die helirafting zou doen ben ik maar verder gegaan naar Franz josef glacier gelukkig een lift gekregen van een duitse die ook die kant opging.
De volgende dag heb ik paar hikes rond de Glazier gedaan waar je een heel mooi uitzicht op de glacier hebt.
De dag erna een volledag glacier hike gedaan wat echt schiterend is, sommige stukken waren zo krap dat je je tas af moets doen en er zijlings door wurmen.
We vonden nog een klein e poel met smelt water waar we uit konden drinken en onze flessen vullen.
De dag erna was ik weer terug op de glacier om te gaan ijsklimmen dat was echt geweldig we vonden een gat in het ij van ongeveer 20 meter diep om in te klimmen en we waren waren met maar 4 man dus we hadden letterlijk een heledag klimmen na wat instructies konden we van start het was niet makkelijk de eerste keer vooral omdat een van mijn stijgijzers verloor.
De 2e keer had ik gelukkig meer succes en redden ik het tot de top.
Daarna gingen we steeds moeilijker op eenpunt moest ik over een overhang heen waar je bijna geen grip op kan krijgen met je pikkel om dat het te zacht is.
Does moest ik voor de helft door een waterval van smeltwater heen om langs de overhang heen te gaan en er weer boven uit te komen waar gelukkig het ijs harder was.
Na de dag ijsklimmen ben ik verder gegaan naar Queenstown de stad waar het bungeejumpen is uitgevonden dus ik kon het niet laten om daar ook te springen 134 meter van het platform tot de bodem en een 90 meter vrijeval AND I LOVED IT.
In Queenstown kwam ik nog een oudebekende tegen Jullie uit Brazilie en we hebben wat reisverhalen uitgewisseld en herineringen opgehaald.
Na een nieuw afscheid ben ik verder gegaan naar Christchurch daar ben ik 2 dagen gebleven en heb ik een bezoek gebracht aan het Antartic centre waar ze een windtunnel hebben waar ze de temperatuur terugbrengen tot - 18 graden en verder nog veel meer info over de ondeking en het leven daar.
Na 2 dagen in Christchurch was het door naar Kaikoura voor het zwemmen met dolfijnen wat niet doorging vanwegen het weer tot 2 keer toe.
Na die terluurstelling ben ik teruggegaan naar Picton en vandaar naar Wellington en vandaar was het terug naar Sydney.